بصیرت در ضمن آيات قرآن کریم در سه معنى بكار برده شده است .
1ـ بمعنى بينائى دل چنانكه در آيه 19سوره مبارکه فاطر مى‏فرمايد:
«هرگز كوردل و روشن ضمير يكسان نيستند.» وَ مََا يَسْتَوِي الْأَعْمى‏ََ وَ الْبَصِيرُ
نیستند یکسان بدان اهل هنر 
کور دل با صاحبی اهل بصر 
2ـ بمعنى بينائى چشم در آيه 2سوره مبارکه انسان مى‏فرمايد:
«(بدین جهت) او را شنوا و بینا قرار دادیم!» «فَجَعَلْنََاهُ سَمِيعاً بَصِيراً»
قرارش بدایم با چشم وگوش 
که با این کرم بهره دارد زهوش 
3ـ بمعنى بينائى با برهان و دليل در آيه 125سوره مبارکه طه مى‏فرمايد:
«انسان غافل در روز قيامت مى‏گويد خدايا چرا مرا نابينا محشور كردى و حال آنكه من در دنيا بينا و آگاه بودم؟» «قََالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمى‏ََ وَ قَدْ كُنْتُ بَصِيراً»
به دنیا بُودی چشم بینا مرا 
چرا کور محشور گشتم خدا .
که بدون شک اعمال و رفتار انسان باعث این بی بصیرتی گشته است .